Κάθε δύση φέρνει μια ανάμνηση...
Κάθε ανατολή μια ελπίδα....
Μα ανάμεσα στη δύση και την ανατολή..
υπάρχουν ώρες χωρίς ήλιο....
Αυτές οι ώρες χωρίς ήλιο είναι που θυμάμαι...
σε αυτές τις ώρες ποτέ δεν κοιμάμαι....
Σαν νυχτοπούλι και εγώ την νύχτα ξαγρυπνώ...
μες τον πόνο τις πίκρες να ξεχνώ...
Ώρες ατελείωτες που δεν μ' αφήνουν...
σαν να θέλουν να με πάρουν μαζί..
και με στην θλίψη με ντύνουν...
Ώρες, μέρες, χρόνια...αναμνήσεις...
γλυκές, πικρές, που δεν θέλεις να κρατήσεις...
Αχ νύχτα όμορφη πάρε με μαζί σου...
δύσες και ανατολές να μην ξαναζήσω...
Στα αστέρια να με πας...
μες τα μάτια της να χαθώ..
να με μαγέψει για άλλη μια φορά.
Μόνο αυτό, τίποτα άλλο δεν ποθώ!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου