Ζωή πλανεύτρα..
Ζωή πάλι με την μαγεία σου με πλάνεψες...
και στα τραγούδια σου τα θλιμμένα με έκρυψες
Τα αστέρια ψηλά πονεμένα με κοιτάνε..
στην καρδιά μου βαθειά τι έχω με ρωτάνε..
Ανοίγω την καρδιά μου που μέσα μου πονεί
εκεί στα βάθη της για πάντα εκείνη ζει..
Εκείνη που σε τόπους ήρεμους με ταξίδεψε...
Φόβους και εφιάλτες τους πήρε και καλά τους έκρυψε..
Στα μαγεμένα μάτια της ζούσα εκεί κρυφά
ένα φιλί της, ένα άγγιγμα μόνο ήθελα στα κλεφτά
Δεν είναι όμως πια εδώ και φοβάμαι..
πως μόνος μου πάλι τα βράδυα θα κοιμάμαι
Δακρυσμένα τα αστέρια με θλίψη με κοιτούν
και τραγούδι πονεμένο, θλιμμένο τραγουδούν ..
Ζωή πλανεύτρα, με τους έρωτες και αγάπες με χτυπάς..
άφησέ με να ζήσω μονάχος, και πίσω μην γυρνάς!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου